Zajezdnia 4 przy ulicy Powstańców Śląskich 209 (róg Szczytowej) została
wybudowana ok. 1901 roku na potrzeby powstającego taboru elektrycznego
należącego do BSEG. Od 1911 roku należała do SSB. Po wojnie ze względu
na znaczne zniszczenia została odbudowana dopiero w 1954 roku. W dalszym
ciągu służy potrzebom taboru tramwajowego.
Obecnie Zajezdnia nr IV jest bazą dla najnowocześniejszego taboru tramwajowego we Wrocławiu: Protram 205 WrAs oraz Skoda 16T
Tramwaj ten, wywodzący się z prototypowego modelu Skda 05T,
jest pięcioczłonowym tramwajem niskopodłogowym z 65% niskiej podłogi w
środkowych członach. Pudło oparte jest na trzech wózkach: dwa skrajne
wyposażone są w dwa trójfazowe, asynchroniczne silniki zasilane przez
chłodzone powietrzem falowniki IGBT,
a środkowy jest toczny. Tramwaj posiada elektrohydrauliczny hamulec
tarczowy, elektromagnetyczny hamulec szynowy oraz trakcyjny (z odzyskiem
energii lub wytracaniem jej wrezystorach).
Siedzenia w 1., 3. i 5. członie ustawione są bokiem do kierunku jazdy
(tyłem do okien). Wygląd pudła wagonu zaprojektowany został przez studio Porsche Design.
Podobny wygląd mają tramwaj dla Pragi - Skoda 14T i wersja dwukierunkowa dla Wrocławia - Skoda 19T
... historia biletów MPK Wrocław ...
... dzieciaki miały zabawę, na całego ...
LH Standard (Lw),
określany także jako Einheitswagen to oznaczenie tramwaju elektrycznego
wytwarzanego w latach 1925 - 1929 w zakładach Linke-Hofmann Werke we Wrocławiu. Ilość miejsc siedzacych w tramwaju od 15 do 20.
Opracowany w 1924 roku
tramwaj LH o konstrukcji całkowicie stalowej był pierwszym tego typu
wozem produkowanym seryjnie na terenie Niemiec. Wcześniej pierwszy w
Niemczech lekki doczepny wagon stalowy wyprodukowała w roku 1909
wrocławska firma Eisenwerk Gustav Trelenberg.
LH Standard to
jednoczłonowy, dwustronny i dwukierunkowy wóz, w którym zastosowano
zamknięte pomosty, odsuwane na bok drzwi wejściowe oraz potrójne
resorowanie. Przedział pasażerski wyposażono w 7 rzędów wyściełanych czarno-czerwonym aksamitem siedzeń
w układzie 1+2. Posiadały one ruchome oparcia umożliwiające ustawienie
zawsze przodem do kierunku jazdy. Wyposażenie elektryczne pochodziło z
firm Siemens oraz AEG Berlin.
... uśmiechnięty skrzat na szczudłach ...
... wspomnienie przeszłości ...
"Fryderyk". Autobus Mercedez Benz 305 z lat '70 po całkowitym remoncie.
"N"
to wagon silnikowy. Wagon ten był bardzo prostą konstrukcją, gdyż miał
za zadanie odbudować zniszczoną po wojnie infrastrukturę. Wzorowany był
na niemieckim wagonie wojennym Kriegs-Strassenbahn-Wagen,
produkowanym również w Polsce wojennej. Posiadał drzwi płatowe
otwierane ręcznie, które z czasem zmieniano na elektryczne. Fabrycznie
miały możliwość jazdy dwukierunkowej oraz jazdy z jedną lub dwoma
doczepami. Posiadał dwa zestawy oporników rozruchowych - jeden pod
siedzeniami (używany zimą), drugi na dachu.
N-ki
powstały w paru odmianach: N1, N2, N3 i różniły się w wyglądzie i
układem hamulcowym. Pierwsze wagony miały szybę czołową bez
wywietrzników, inny podział okien bocznych i niesymetryczne położenie
tablicy informacyjnej. N-ka była w stanie ciągnąć dwie doczepy bierne
ND. Produkowana była w Konstalu od roku 1949.
... tym modelem tramwaju pojechaliśmy do zajezdni Dąbie ...
Przeszłość mieszała się z teraźniejszością
22.09.2012