Pałacyk zbudowano w latach 1891-95, prawdopodobnie według projektu Augusta Ortha, na wzór francuskich założeń typu maison de plaisence (w
dosłownym tłumaczeniu: dom dla przyjemności). W latach 1886-94 należał
do rodziny Kornów, którzy urządzili park po wschodniej stronie
rezydencji. Główny budynek ozdobiony jest herbami Heinricha von Korn i jego żony Heleny von Moriz-Eichborn.
Kornowie była to rodzina wrocławskich wydawców, księgarzy i drukarzy. Protoplastą rodu i założycielem firmy był Johann Jacob Korn (1702-1756) – wydawca najstarszej i najdłużej wychodzącej gazety wrocławskiej „Schlesische Zeitung”. Firma Kornów wydawała publikacje przeznaczone na rynki wschodnioeuropejskie (w tym na rynek polski). Syn Johanna, Wilhelm Gottllieb Korn,
wydawał polskie podręczniki i uruchomił w I Rzeczypospolitej składy
księgarskie w Warszawie, Lwowie i Poznaniu. Był również dostawcą książek
dla Stanisława Augusta Poniatowskiego i Uniwersytetu Wileńskiego
Prawnuk Wilhelma – Heinrich von Korn
– w 1886 roku kupił wieś Pawłowice, która otrzymała połączenie
kolejowe, po uruchomieniu linii Psie Pole – Trzebnica. Był on również
właścicielem papierni w Zakrzowie i współzałożycielem Śląskiego Muzeum
Rzemiosła Artystycznego oraz innych instytucji kulturalnych. Patronował
też jednej z wrocławskich ulic, wiodącej w stronę Psiego Pola,
która dziś nazywa się Aleją Marcina Kromera. Od 1894 roku pałac w
Pawłowicach znalazł się w rękach jego córki Marii von Korn i zięcia – Constantina von Schweinichena.
W
latach 1905-10 rozbudowali oni pałac o kawalierę i łącznik,
zmodernizowali pobliski folwark (znajduje się w nim dom zarządcy,
spichlerz, młyn, stajnie i obora) oraz rozszerzyli park o tereny leśne i
staw. Pamiątką po Constantinie jest dąb na skraju Lasu Zakrzowskiego,
oznaczony kamieniem z wykutymi napisami. Po wojnie miejsce to wzbogaciło
się o kapliczki nadrzewne, a przy kamieniu często palą się znicze.
W
parku, nad malowniczo położonym stawem, po którym przed wojną pływały
gondole, znajduje się monopter z początku XX wieku czyli okrągła,
klasyczna budowla, której dach wsparty jest na pojedynczej kolistej
kolumnadzie. W 1945 roku majątek przejął Uniwersytet Wrocławski, od 1953
– Akademia Rolnicza (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy) lokując w nim
rolniczy zakład doświadczalny i ośrodek szkoleniowy.
PAWŁOWICE:
Wykopaliska archeologiczne stwierdziły tu osadnictwo od IV w.n.e., a z
wczesnego średniowiecza są tu ślady grodziska. Pierwsza wzmianka
historyczna pochodzi z 1260 r., kiedy to książę Henryk III Biały ze swym bratem Władysławem zamienili z opactwem św. Wincentego wieś pod nazwą Paulovici za Popowice, kolejno w 1350 r. użyto nazw Paulow, a w 1380 Paulowicz.
W 1785 r. we wsi było 150 mieszkańców, był tu folwark i jedno wolne gospodarstwo kmiece. Po 1810 r. kiedy nastąpiła sekularyzacja dóbr zakonnych, folwark przeszedł w ręce prywatne[4].
Kolejny spis z 1845 r. wykazał folwark, 34 domów, 237 mieszkańców, w tym 6 rzemieślników, rozwinięta była hodowla owiec. Według spisu z r. 1937 majątek (dobra rycerskie)
Wendelborn obejmował 292,2 ha, w czym: 197,4 ziemi rolnej, 41,5 łąk,
34,1 lasu, 1,6 stawów, 7,2 parku dworskiego, 3,2 ogrodów itd. i płacił
roczny podatek w wysokości 5 688 marek. Głównymi urzędnikami ordynacji byli inspektor (rządca), łowczy i leśnik. Ostatnim właścicielem był Ernst von Schweinichen (Pawelwitz 1893 – Nassau 1973).
W 1886 r. wieś, zakupiona w tym roku przez rodzinę von Korn, otrzymała połączenie kolejowe, po uruchomieniu linii Psie Pole – Trzebnica.
W latach międzywojennych wieś zaczęła przekształcać się w osiedle o
charakterze podmiejskim, czego objawem była rozwijająca się zabudowa
willowa i wielorodzinna, a szczególnie osiedle zaprojektowane przez
architekta W. F. Reinscha, w ramach koncepcji urbanistycznej tworzenia
ośrodków satelitarnych wokół Wrocławia.
W 1945 r. Pawłowice zostały zajęte bez walk w dniu 16 lutego. W latach sześćdziesiątych zaczęła się dalsza rozbudowa budownictwa jednorodzinnego typu miejskiego. Do Wrocławia Pawłowice zostały włączone w 1970 r.
( Materiały opisowe zaczerpnięte są z rożnych stron internetowych)
( Materiały opisowe zaczerpnięte są z rożnych stron internetowych)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz